Iniekcje doglebowe mają zbliżone działanie jak szczepienie kasztanowców preparatem treex 200 sl. Zasadnicza różnica pomiędzy jedną i drugą metodą polega na różnej szkodliwości obu metod na środowisko.
Składnik preparatu treex czyli abamektyna, która w sposób systemiczny wraz z sokami drzewa przedostawała się do korony drzewa, w bardzo niewielkiej ilości kumulowała się w liściach i uniemożliwiała żerowanie rozwijających się wewnątrz liścia gąsienic szrotówka.
W przypadku iniekcji doglebowych substancja czynna, którą jest z reguły imidachlopryd w łatwy i trwały sposób wraz z sokami drzewa rozprzestrzenia w całym drzewie podobnie jak abamektyna używana przy szczepieniu. Jednak, ze względu na szkodliwy wpływ na środowisko, a głównie glebę metoda ta nie zostanie nigdy przebadana jak miało to miejsce przy metodzie iniekcji do pnia.
Metoda iniekcji doglebowych nie znajdzie powszechnego zastosowania z co najmniej dwóch powodów.
Pierwszym, nie jest znany i nigdy nie został przebadany stopień pozostałości środka owadobójczego w pyłku rośliny i jego szkodliwym działaniu na owady.
Drugim powodem jest fakt, że w czasie iniekcji do gleby jest wprowadzana substancja owadobójcza, która oprócz zwalczania szrotówka zabija wszystkie organizmy żywe, jakie znajdują się w glebie, również te bardzo pożyteczne. Następuje również skażenie wód przypowierzchniowych i w najgorszym razie wód gruntowych.
Tekst: mgr ANDRZEJ SKWIRUT
Polskie Stowarzyszenie Pracowników Dezynfekcji, Dezynsekcji i Deratyzacji, Warszawa, 2012